Cl. Bläcker:
Der Betzbornen (11.8.46)

 

Am Engang vom Dorf steht ehn Wächter fest,
dö Köppel ös dat alt ömmer jewest
der se-it von owen ob dö Lö-it
on paßt ob, dat kener wat Bü-eses de-it.

Zo sengen Föß wacht ganz besonnen
en zweiter Wächter, der Betzebornen.
Der schwätzt möt dem Köppel on foppt en gett,
we-il derr do owen ken Wasser hät.

"Su ös et", söt der Köppel of der ganzen Linnech,
wat der en ze vill hät, hät der anner ze winnech.
Be-i mir löschte sech fröher doch mancher den Brand.
Hö-it han se Kranen dofür an der Wand.

Em Summer, wat kohmen se anjerannt,
möt Emeren voll Melech on Döbber möt Schmand
die moßten jo alt su Sachen jeköhlt verkofen
für die Groschen konnten se röhech emol en Stöck Weg lofen.

"West de noch" söht der Bornen geck,
die Schoddeln möt na wieviel Ponds Bodderweck?
Dat wor doch be-i mir keen Seldenheet
die dat net hatten, däre mer richdech led".

"Joh", söt der Bornen möt stellem Ro-uschen
"wenn dat hö-it noch esu wär, wat könnte mer to-uschen!
Ech hätte alles, wat mer nur brücht,
he onnen en mengem kahlen Jehücht.

Ech hätte och be-i alles wat degän
on brüchte mech dobe-i gar net grueß zu bewähn,
dann göw et be-i mir net nur sonnechs ömol Kochen
on ech hätte och ömmer satt ze rochen."